نفس بکش آنگونه که گویی ریه هایت را بسیار دوست داری !

همه که با کتاب "راز" (نوشته ی راندا برن) آشنا هستید، نه؟

این کتاب به وسیله ی انتشارات مختلفی ( و مترجم های زیادی) منتشر شده . البته نسخه های انگلیسی اش هم پیدا میشه.

نسخه ای که من برای نوشتن این پست استفاده کردم ترجمه ی " میمنت رحمتی " هست و " یادواره ی کتاب " منتشرش کرده.

حالا با لبخند بریم سر اصل مطلب :

• ما از سطح افکار خود صحبت می کنیم.
• هر چیزی مشابه خود را جذب می کند.
• وظیفه ی ما به عنوان یک انسان این است که به چیزهایی که می خواهیم پایبند باشیم.
• هر فکری یک فرکانس دارد.
• هر چیزی که فرستاده شود به منشأ خود باز می گردد.
• به جای بد خوب ها را جذب کن.
• "نخواستن" بدترین نوع اپیدمی است که قرن هاست بشر با آن مواجه است.
• قانون جاذبه هر آنچه را که در موردش فکر کنی، به تو خواهد داد.
• قانون جاذبه همیشه عمل می کند.
• قبل از خواب فکرهای خوب بکنید.
• وقتی روی چیزی با احساسات شدید، متمرکز شوی، باعث می شوی آن اتفاق سریع تر رخ دهد.
• تو افکار برتری را که در ذهنت نگه داشته ای، جذب می کنی؛ چه اندیشه ها خودآگاه باشند و چه ناخودآگاه.
• ذهن تو در حال شکل دادن جهانِ اطراف توست.
• از لحاظ علمی ثابت شده است که قدرت یک فکر مثبت صد ها برابر بیشتر از یک فکر منفی است.
• همین الآن تصمیم بگیر که :" قصد دارم فقط در مورد اندیشه های خوب فکر کنم". همزمان هم به عالم هستی اعلام کن که :" تمام افکار خوب من قدرتمند و تمام افکار منفی من ضعیف و ناتوان هستند".
• من رئیس افکارم هستم.
• عواطف تو خیلی سریع آنچه را که می اندیشی، به تو می گویند.
• بدون شک قدردانی همان شگردی است که نعمات بیشتری را نصیب تو می کند.
• تا آنجا که ممکن است شاد، سرزنده، قبراق و سرحال باش.
• باید اول خوشی و رضایت درونی داشته باشی، و بعد به خوشی های بیرونی دست یابی.
• عشق و تشکر می تواند تمام بیماری ها را از بین ببرد.
• چه فکر کنی که می توانی، چه فکر کنی نمی توانی، در هر دو صورت حق با توست.
• تا زمانی که از سؤالات خود آگاه نباشی، نمی توانی پاسخ ها را دریافت کنی.

تا به حال شده حس کنی بی ارزشی؟

حالا هرچی دلیلش باشه: یه اشتباه، حرف نامربوط، نمره های بد، رنجاندن یه دوست،...

پس ببین "ساشا زاریان" چی واسه گفتن داره.

* بعضی چیزها اون قدر ساده و واضح اند که فراموششون می کنیم...

فعلا!

مردی مقابل گل فروشی ایستاد. او می خواست دسته گلی برای مادرش که در شهر دیگری بود سفارش دهد تا برایش پست شود. 

وقتی از گل فروشی خارج شد، دختری را دید که در کنار درب نشسته بود و گریه می کرد. مرد نزدیک دختر رفت و از او پرسید:" دختر خوب چرا گریه می کنی؟"

دختر گفت:" می خواستم برای مادرم یک شاخه گل بخرم ولی پولم کم است." مرد لبخندی زد و گفت:" با من بیا، من برای تو یک دسته گل خیلی قشنگ می خرم تا آن را به مادرت بدهی."

وقتی از گل فروشی خارج می شدند دختر در حالی که دسته گل را در دستش گرفته بود، لبخندی حاکی از خوش حالی و رضایت بر لب داشت. مرد به دختر گفت:" می خواهی تو را برسانم؟" دختر گفت:" نه، تا قبر مادرم راهی نیست!"

مرد دیگر نمی توانست چیزی بگوید، بغض گلویش را گرفت و دلش شکست.طاقت نیاورد، به گل فروشی برگشت، دسته گل را پس گرفت و 200 کیلومتر رانندگی کرد تا خودش آن را به دست مادرش هدیه بدهد!

منبع: مجله ی تعطیلات سبز؛ شماره ی 101؛ نیمه ی اول دی ماه 1391؛ صفحه ی 21

وسایل لازم:

تایمر (اگه در دسترس نبود یه آدم مهربون که واسه 30 ثانیه برات زمان بگیره)

کاغذ

هرگونه نوشت افزار

روش کار:

بعد از آماده کردن وسایل کار بنشینید ولی قوز نکنید تایمر رو روی 30 ثانیه تنظیم کنید.بسیار خوب، اگر آماده هستید لطفا یک لبخند بزنید، سپس نوشت افزار مورد پسند خود رو بردارید. هنوز صاف نشستید دیگه؟می خوام ظرف 30 ثانیه چیزی رو بکشی که توصیفت کنه. درسته، تو 30 ثانیه نمی تونی همه جوره و کامل خودت رو توصیف کنی...هدفمون همینه؛ وقت زیادی برای فکر کردن و کشیدن فکرت نداری پس هر چیزی که به فکرت رسید روی کاغذت پیاده کن. لازم نیست قشنگ از آب در بیاد، تنها چیزی که مهمه اینه که در مورد تو باشه و ظرف 30 ثانیه تموم بشه...یادت نره دکمه ی شروع تایمر رو بزنی

...دننننننننننننننگ!!! وقتت تموم شد. اگه قوانین رو رعایت کردی (صاف!صاف!) به احتمال زیاد چیزی که رو کاغذت می بینی بیانگر حالت معمول روحی، بزرگ ترین آرزو یا مشغله ی فکری ات، یا یه چیزی تو همین مایه ها هست. هرچی که هست، مهم اینه که دوستش داشته باشی (و البته پلیــــــــــــــــــد(!) نباشه). برای بررسی بهتر زاویه ی دیدت رو تغییر بده. مثلا از نگاه خودت بعد از 1 سال، 10 سال، یا حتی ساعات آخر عمر...یا تصور کن خودِ خردسالت چه می گفت وقتی نقاشی ات رو می دید، یا الگویت در زندگی، کسانی که الگویشان هستی، خدا، پروفسور حسابی، نسل آینده،...

خب، جواب چیه؟ مثبت؟ آفرین به تو! می تونی واسه نمره تشویقی دوباره پیششون بری فکر کنی به نظرشون چی کار می تونی بکنی که اوضاع بازم بهتر بشه...ولی اگه جواب خیلی خوشایند نبود ناراحت نشو! لبخند بزن و دست به کار شو! تو می تونی این وضعیت رو تغییر بدی

پ.ن.1: آیا این روش موثر بود؟

از 1 تا 10 چه نمره ای می دی؟چرا؟

روش دیگری بلدی؟

توصیه ای برای بهبود این روش داری؟

پ.ن.2: به نظرم خوب میشه اگه برای کارت تاریخ بذاری و اون رو در جایی که گم نشه(مثلاً لای دفتر خاطراتت) نگه داری تا با کار بعدی ات مقایسه کنی. اگه هم خواستی دور بریزی لطفاً بازیافتش کن

پ.ن.3: اگه در این رابطه سوالی داشتی لطفا بگو. اگه کمکی از دستم بربیاد خوش حال می شم بهت کمک کنم

اگه خواستی به من کمک کنی لطفا لبخند بزن و به هر کدوم از سوال های "پ.ن.1" که می تونی جواب بده.

ممنونم!